Dobrota se nalazi u blizini Kotora i ovo je i najmnogoljudnije naselje u ovom delu crnogorskog primorja. Status naselja mesto je dobilo 1717. godine i od tada počinje da se izgrađuje u turističko mesto kakvo danas vidimo. Prvi put se spominje u spisima kotorskog arhiva 1260. godine pod imenom Dabrathum.
Simbol Dobrote kada je o sakralnim spomenicima reč je crkva Svete Eustahije. Sagrađena je 1773. godine i građena je u baroknom stilu. Zvonik potiče iz prve polovine 19. veka, a enterijer je bogato ukrašen i njegove zbirke su od velikog značaja. Ističe se zbirka sa 52 komada čuvene dobrotske čipke iz 17. i 18. veka. Još jedna crkva je od velikog značaja za Dobrotu. U pitanju je crkva Svetog Ilije koja datira iz 12. veka i koja je dosta skromnija od prethodne.
Crna Gora se nalazi u jugoistočnoj Evropi na Balkanu. Teritorija Crne Gore zauzima približno 13.812 km2. Graniči se sa Hrvatskom (14 km) na zapadu, Bosnom i Hercegovinom na sjeveru (225 km), Srbijom na istoku (203 km), Albanijom na jugu (172 km), a od Italije je razdvojena Jadranskim morem. Dužina obale je 293,5 km.
Crna Gora se rasprostire od visokih vrhova na granici sa Srbijom i Albanijom i širi se velikom ravnicom koja se prostire nekoliko kilometara. Ravnica grubo nestaje na sjeveru, gdje se Lovćen i Orjen naglo spuštaju u Boku Kotorsku.
Ime Crna Gora se na ovim prostorima prvi put zvanično javlja 1296. godine u povelji srpskog kralja Stefana Uroša II Milutina iz dinastije Nemanjića. Javlja se u obliku otь Črne Gore, u kontekstu oblasti oko Crmnice i vranjinskoga manastira, Skadarskog jezera. Ta Crna Gora je jedna od brojnih oblasti u srednjovjekovnoj srpskoj monarhiji koja nosi identično ime. Značenje imena leži u slovenskom toponimu za velike i guste gore ili mrke šumovite predijele, a ovdje je izvedeno prema tome što su u srednjem vijeku Lovćen, njegova predgorja i područja starocrnogorskih planina bili pokriveni gustim (crnogoričnim) šumama.
