Tunis ima izuzetan položaj u severnoj Africi: sever i severoistok ove arapske države okružuje oko 1300 kilometara obale na Sredozemnom moru, dok se na zapadu graniči s Alžirom, a na jugoistokuistoku s Libijom. Oko 40 odsto južne i jugozapadne teritorije zemlje pokriva pustinja Sahara, dok je ostatak od 60 odsto površine zemlje veoma plodan i pogodan za poljoprivredu.
Nedaleko od Tunisa nalazi se nekadašnja feničanska prestonica Kartagina. U doba dinastije Hafsida grad je doživljavao svoj vrhunac i bio je jedan od najrazvijenijih islamskih gradova. Grad je bio pod opsadom Turaka od 1534. godine, a Francuzi su ga osvojili 1881. godine i tu ostali do nezavisnosti Tunisa 1956. godine. Podignut na temeljima feničanskog naselja Tunes, Tunis je u 8. veku bio drugi po veličini grad Afrike. Nagađa se da je grad osnovan 808. godine.
U gradu se nalazi i stara džamija, podignuta početkom 8. veka. Džamija El Zituna je nazvana po maslinovom drvetu i poznata je kao prestižni univerzitet i centar okupljanja vernika. Grad je poznat i po ostacima zidina iz 11. veka i drevnoj Medini koja je pod zaštitom UNESCA. Medina je smeštena između monumentalnih kapija, istočne Kapije mora i severne kapije koja je poznata kao Bab Sadun. U Medini se nalazi još nekoliko džamija. U starom delu grada nalazi se još trinaest džamija, nastalih u različitim periodima. Pored pomenute i najveće El Zitune u središtu starog urbanog dela grada, arhitektonski je posebno zanimljiva džamija Sidi Jusuf, prva turska džamija sa oktogonalnim minaretom. Souk je u Medini deo poznat kao čaršija – prepoznatljiv po krivudavim ulicama u kojima su smeštene radnje, prodavnice i suvenirnice.
